ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

• ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ & ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ
  • Θερμοκρασία
  • Οξυγόνο (Ο2)
  • Διοξείδιο του άνθρακα (CO2)
  • pH
  • Σκληρότητα
  • Θολερότητα νερού
• ΝΕΡΟ
• ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
• ΦΥΤΑ ΕΝΥΔΡΕΙΟΥ
• ΨΑΡΙΑ
• ΑΡΘΡΟΠΟΔΑ
• ΚΝΙΔΟΖΩΑ (Κοράλλια, Ανεμώνες,...)
• ΜΑΛΑΚΙΑ (Σαλιγκάρια, χταποδια,..)
• ΕΝΥΔΡΕΙΟ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ
• ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΕΝΥΔΡΕΙΟ
• ΣΥΝΘΕΣΗ ΕΝΥΔΡΕΙΟΥ
• ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ & ΤΕΧΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
• ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΠΗΓΕΣ

Σκληρότητα νερού

• 

Με τον όρο Σκληρότητα αναφερόμαστε στην περιεκτικότητα του νερού σε ιόντα μετάλων-αλάτων.

Η Σκληρότητα του νερού αναφέρεται στον συνδυασμό διαφόρων ουσιών που περιέχονται σ’αυτό και που στηρίζονται στο ασβέστιο (Ca) και στο μαγνήσιο (Mg).
Οι κύριες ουσίες γνωστές σαν άλατα είναι οι: ανθρακικό άλας, διττανθρακικό άλας, θειικό(ν) άλας.   
Το νερό με μηδενική σκληρότητα δεν περιέχει κανένα από αυτά τα άλατα και αυτή είναι η περίπτωση του απεσταγμένου νερού.

Το νερό κάποιων περιοχών μπορεί να είναι ιδιαίτερα σκληρό, κυρίως λόγω της παρουσίας ασβεστόλιθικών πετρωμάτων στο υπέδαφος και κατά συνέπεια διαλυμένων αλάτων σε αυτό.
Η Σκληρότητα του νερού στην πραγματικότητα εξαρτάται από το έδαφος μέσα απ’το οποίο περνάει.
 Όσο περισσότερο ασβέστιο (Ca) και μαγνήσιο (Mg) περιέχουν τα πετρώματα τόσο πιο σκληρό θα είναι το νερό.
Τα αποτελέσματα αυτού μπορούν να παρατηρηθούν και στην οικιακή χρήση, όπως για παράδειγμα ένα πλυντήριο που δουλεύει με σκληρό νερό θα χρειαστεί περισσότερο απορρυπαντικό.
Πάνω από ένα ορισμένο όριο σκληρότητας (βλέπε πίνακα) το νερό καθίσταται ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση ή οποιαδήποτε άλλη χρήση.
Το νερό με μικρή περιεκτικότητα σε άλατα θεωρείται μαλακό, ενώ το νερό με υψηλή περιεκτικότητα σε άλατα θεωρείται σκληρό.

Η σκληρότητα του νερού εκφράζεται σε γερμανικούς βαθμόυς ºGH ή ºDH
Όπου 1 ºGH ισοδυναμεί με 17.9 mg/Ca/L ή 17.9 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm)
O πιο συνηθισμένος όρος που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί ή σκληρότητα του νερού είναι η γενική σκληρότητα (GH), παρόλο που και η ολική σκληρότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί (ΤH)

Υπάρχουν 3 βασικές κατηγορίες νερού στην διατήρηση και καλλίέργεια ψαριών

1. Μαλακό νερό το οποίο σε γενικές γραμές είναι όξινο στους 3 ºGH ή 50ppm
2. Μεσαίο νερό το οποίο είναι ουδέτερο ή ελαφρώς αλκαλικό στους  6 ºGH ή 100ppm
3. Σκληρό νερό το οποίο είναι αλκαλικό στους 12 ºGH ή 200ppm
   

Στη συνέχεια θα ανακαλύψουμε πώς μερικές οικογένειες ψαριών μπορουν να προσαρμοστούν μόνο σε συγκεκριμένο τύπο νερού.


Μετρώντας την γενική σκληρότητα

Υπάρχουν στο εμπόριο χρωματικά στίκ τα οποία τα βυθίζουμε στο νερό και κατόπιν
συγκρίνουμε το χρώμα τους με τον χρωματικό πίνακα που υποδυκνείει τη σκληρότητα.

Μια πιό ακριβής μέθοδος είναι οι σταγόνες. Και εδώ ένας χρωματικός δείκτης χρησιμοποιείται.
Ο αριθμός των σταγόνων που χρειάζονται για αλλάξει χρώμα το νερό μας υποδεικνύει το βαθμό σκληρότητας.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι  τα διάφορα τεστ που χρησιμοποιούνται για μέτρηση της σκληρότητας διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Σε κάποιες περιπτώσεις σα μονάδα μέτρησης χρησιμοποιούνται γαλλικοί βαθμοί ºFr και μπορουν να μετατραπουν όπως παρακάτω.
1 ºFr=0.56 ºGH
Σε κάθε περίπτωση χρησιμοποιήστε τα τέστ αυτα σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης που αναγράφονται στη συσκευασία.

Η σχέση μεταξύ  GH  και KΗ:

Σημαντικές αλλαγές  στο pH είναι επιβλαβείς για την υδρόβια ζωή ,ειδικά αν συμβούν απότομα.
Για να το αντισταθμίσει αυτό η φύση παρέχει έναν προστατευτικό μηχανισμό,την ανθρακική σκληρότητα  που υποδηλώνει ανθρακικά και διττανθρακικά άλατα του ασβεστίου και του μαγνησίου.
Όσό υψηλότερη είναι η ανθρακική σκληρότητα, τόσο λιγότερος είναι ο κίνδυνος  μεγάλων διακυμάνσεων στο pH και αντίστροφα.
Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστο σαν buffering και μπορεί να έχει σημασία μόνο στο όξινο γλυκό νερό.
Υπάρχει μια σχέση μεταξύ GH  και  KH η οποία είναι η εξής: Όσο περισσότερο η τιμή του KH πλησιάζει την τιμή του GH, τόσο πιο ισορροπημένο είναι το νερό.
Αν η τιμή του KH είναι λιγότερο από 75% του GH πιθανότατα  θα αντιμετωπίσετε πρόβλημα και δε θα συμβουλεύαμε να χρησιμοποιηθεί νερό με αυτά τα χαρακτηριστικά σε ενυδρείο.